Wat is een Engelse landschapstuin? Het is al jaren een begrip en is ontstaan in de achttiende en het begin van de negentiende eeuw. Het kenmerk is; voorstellingen van romantisch, parkachtige en landschappelijk. Met grasvelden, waterpartijen, heuvelachtig soms slingerende paden en paviljoentjes (zoals Het Noorderplantsoen in Groningen en de Engelse landschapstuin bij Slot Zeist). De mens had behoefte aan rust en overpeinzing.
De bekende Noordelijke Architect Lucas Pieters Roodbaard (1782-1851) heeft veel andere ideeën doorgegeven. Na de rechthoekige vormen, die tot die tijd gangbaar waren koos hij voor ronde vormen en slingerpaadjes. Werk van hem is te zien o.a. Prinsentuin te Leeuwarden, De Braak te Paterswolde en Ekenstein te Appingedam.
De Architectuur van onze tuin is zo langzamerhand ontstaan door eigen ontwerp en voor borduren op wat al aanwezig was met hoog en laag groeiende bomen en struiken wat typisch Engelse-stijl is.
Nu kan men niet alles aanbrengen op een grondgebied van 3000m² zoals een slingerend patroon van paden en waterpartijen, heuvels, uitzichten op de landelijke omgeving en een spannende afwisseling van beplanting en ornamenten.
De sfeer is dan ook erg belangrijk zoals van William Kent (1685-1748) werd gezegd dat hij de hele natuur als een tuin zag. Hij hoort tot de eerste grote ontwerpers van de Engelse landschapstuin. Bekender misschien is zijn opvolger Lancelot 'Capability' Brown (1716-1783), zo genoemd, omdat hij in elke tuin wel mogelijkheden zag om deze in een land-schapstuin om te toveren. (uit cultuur onderwijs) via Frankrijk en Duitsland kwam de Engelselandschapstuin ook in Nederland.
Toen we onze tuin een passende naam wilden geven dachten we aan Engeland waar we zulk gelijke tuinen hadden gezien en omdat het hier landschappelijk is kwamen we op het idee om het een 'Engelselandschapstuin' te benoemen. Het gaat dus niet alleen om het landschappelijke maar ook om de inhoud, voor- en achtertuin gescheiden en de groentetuin en de boomgaard hebben weer contact met elkaar zoals het hoort. Tuinhuisjes en een schuur om de gereedschappen in op te bergen. Hoogte verschillen en strak geknipte heggen en coniferen, grote groepen rozen en vasteplanten. Om hier van te genieten enige zitplaatsen. Ook voor zaaien, stekken en kweken is ruimte gemaakt.
Wanneer de mensen binnen komen zien ze vaak eerst de achtertuin zonder de voortuin in de gaten te hebben. De tuin heeft een verrassing effect doordat steeds weer nieuwe views te zien zijn, de tuin straalt rust en orde uit, het is dus niet een cottage-tuin (wat ook erg mooi kan zijn), overdadig vol met veel opeen geplante planten waar je alles zoveel mogelijk laat groeien wat ook Engels is maar totaal anders dan wat wij nastreven. Wij geven in onze tuin meer ruimte in de borders en rond de planten. De Engelsetuin is omheind wat ook een kenmerk is met heggen en bossages. Een rechtlijnige begrenzing die soms in glooiing overgaat.
Engelse landschapstuin is een heel wijd begrip en kan persoonlijk ingevuld worden zoals men in vroegere jaren ook deed eerst een huis en na jaren een aanbouw enz. zo wordt een tuin ook ontwikkeld er gaan jaren overheen voordat alles zo is zoals het de bedoeling was. Het hoeft niet perse een slingertuin te zijn of zoals een ander het wil zien maar je maakt het zo zoals je het zelf wil hebben.
Onze tuin is een volwassen tuin geworden waar we met recht kunnen zeggen een Engelse landschapstuin met veel ruimte en rust.
Het Romantische zijn wel de prachtige rozen in al hun volheid die bloeien van juni tot de vorst zich aandient, en de wijn die gemaakt wordt van eigen druiven.